İsmi Aysaula. Daha 13 yaşında. 2 yıl öncesine kadar annesi ve 10 yaşındaki kardeşi ile tek odalı bir evde yaşayan Aysaula şimdi Moğolistan’da bir yetimhanede kalıyor. Her ne kadar annesini ve kardeşini çok özlese de yetimhanede verilen eğitimden mahrum kalmak istememiş. Hocalarını ve arkadaşlarını çok sevdiğini söyleyen Aysaula, “Hepsi ailem gibi. Burada herkes birbirine yardım ediyor. Hocalarım çok iyi. Bizlerle yakından ilgileniyorlar.” diyor.

Bazı haftasonları annesi Aysaula’yı ziyarete geliyor, bazı haftasonları da Aysaula evine gidip annesi ve kardeşiyle hasret gideriyor. Ağlamaklı gözlerle bakıyor ve sık sık annesinin başı ve böbreğinin ağrıdığını yutkunarak söylüyor. “Annemin yanımda olması beni en çok mutlu eden şey. En büyük hayalim annemin hiç hastalanmaması ve hep yanımızda kalması.” diye ekliyor.

Yaşadığı bölgeyi biraz anlatmasını istiyoruz Aysaula’dan. “Biz Bayan Ulgii şehirinde yaşıyoruz. Herkes evini burada kendisi yapar. Erkekler önce kocaman tuğlaları kendi elleri ile yapıyorlar. Sonra o tuğlalardan evlerini inşa ediyorlar. Burası kışın çok soğuk oluyor. Eksi 50 dereceye kadar düşüyor sıcaklık. İnsanların maddi durumları da iyi değil. Çoğu kişi işsiz ya da ağır işte çalışıyor. Hastalandıkları zaman tedavi olacak durumu olmayanlar hayatını kaybediyor. Benim babam da soğukta ağır işte çalışıyormuş. Sonra çok hastalanmış ve vefat etmiş.” Ağlamaklı bir ses tonuyla “Babamı çok özlüyorum.” diyor. Gözleri doluyor. Hemen toparlıyor kendini. Yarı ağlamaklı yarı tebessüm eden bir yüz ifadesiyle babası ile olan hatırasını anlatmaya başlıyor: “Ben 4 yaşındayken babam vefat etmiş. Ama hatırlıyorum onunla geçirdiğim güzel vakitleri. Babam bizi pikniğe götürmüştü mesela. Orada babamın benimle oyun oynadığını ve beni kucağına alıp sevdiğini hatırlıyorum.”

Okulu çok seven Aysaula 7. sınıf öğrencisi. Üniversiteyi Türkiye’de okumak istediği için en sevdiği dersin Türkçe olduğunu söylüyor. Aysaula büyüdüğünde öğretmen olmak istiyor. Nedenini sorduğumuzda umutla bakan gözlerle şöyle cevap veriyor: “Bir yetimhane açıp yetimlere sahip çıkmak istiyorum. Onlara eğitici bilgiler vermek, onlara yalnız olmadıklarını hissettirmek istiyorum.”

İsminin anlamını soruyoruz Aysaula’ya. “Ay ışığı” diyor yüzündeki sıcacık bir tebessümle. Ay ışığı gibi parlayan güzel bir yüzü var hakikaten Aysaula’nın. Gerçekten ismiyle müsemma. Kendisinin en çok merhametli oluşunu sevdiğini anlatıyor. “İnsanlara merhamet etmeyene Allah da merhamet etmez.” hadisini hatırlatıyor hemen. “Tebessüm” diyor hemen ardından. “Tebessüm etmeyi seviyorum.” diyor.  Ay ışığı gibi parlayan gözlerle bakıp ekliyor yine, “İnsanın en güzel süsüdür, tebessüm.”

WEFA aracılığıyla kendisine yardım eden sponsoruna teşekkürlerini ileten Aysaula son olarak dünyadaki tüm çocuklara bir mesaj gönderiyor: “Her zaman mutlu olun. Her hâlinize şükredin ve hep tebessüm edin.”

 

Yazan: Ayşegül Bunsuz