Tablet yardımı :
Covid-19 yaşamın pek çok alanını olumsuz etkilemeye devam ederken, maddi imkânsızlıklar içinde yaşayan çocukların eğitim sorunlarını da tekrar gün yüzüne çıkardı. Pandemi nedeniyle dijital platformlara taşınan eğitim olanaklarından mevcut koşullarda her öğrenci eşit derecede istifade edemiyor. Nitekim öğrencilerin uzaktan eğitime erişim imkânları, sosyoekonomik şartlara bağlı olarak birbirinden farklılık gösteriyor. İnternet ve bilgisayar yokluğu ise Türkiye’de bu süreçte öğrencilerin karşılaştığı en temel ve belirgin problemlerden.
WEFA Uluslararası İnsani Yardım Organizasyonu olarak maddi imkânsızlıklar içinde bulunan öğrencilerin bu olağanüstü şartlardan zarar görmemeleri ve eğitimlerini doğru bir biçimde sürdürebilmeleri için önemli bir çalışmaya imza atmış, İstanbul’un Tuzla ve Esenler ilçelerinde ihtiyacı olan öğrencilere sizlerin de desteğiyle tablet yardımında bulunmuştuk.
Bugün de Erzurum’un Çat ilçesindeki bir köy okulunda eğitim alan minik öğrencileri mutlu etmek üzere yola koyulduk.
2018/2019 Kış Yardımı çalışmalarımız sırasında Erzurum’daki bu köy okuluyla yolumuz kesişmişti. 2019 yılının ocak ayında Çat’taki bu köy okulunu da ziyaret etmiş ve oradaki minik öğrencilere kaban, bot, eldiven, atkı ve bere hediye etmiştik. Sizlerin de desteğiyle çocuklarımızın sıcak bir kış geçirmesine vesile olmuştuk. Şimdi ise uzaktan eğitime kolaylıkla katılabilsinler diye bu güzel çocuklarımıza tablet hediye etmek için çalışmalarımızı başlattık.
Bu anlamlı yardım çalışmasının başlamasına öncülük eden Büşra Kaya Hoca ile kısa bir söyleşi gerçekleştirdik. Gelin, bu güzel hikâyenin çıkış noktasına hep birlikte kulak verelim:
“Her Şey Masum Çocuklarımızın Yüreklerinde Yer Edinebilmek İçin.”
“Merhabalar! Sevgili, sıcakkanlı, iyilik dostu WEFA derneği. ‘Vefa’ ne kadar da güzel bir kelime. Acaba başka bir kelime sizi anlatabilir miydi bilmiyorum? İçim o kadar sevgi, huzur, mutluluk dolu ki sizin isminizi duyunca…
Ben Büşra Kaya. Dadaşlar diyarı Erzurum’un Çat ilçesinin Başköy köyünde Türkçe öğretmeni olarak görev yapıyorum. Buradaki insanlar geçimlerini hayvancılıkla sağlıyorlar. Burada kış çok soğuk geçmesine rağmen yaz mevsiminde köyümüz etrafı çiçeklerle bezenmiş bir tabloyu andırmaktadır. Öğrencilerimiz merkeze/şehre uzak bir yerde yaşıyorlar. Belki de bu yüzdendir en küçük şeyle dahi mutlu olmayı bilmeleri. Çocuklarımızın yüzlerinden gülümseme asla eksik olmaz. Bu sene 5. yılım bu köyde. 5 yıldır elimden geldiğince öğrencilerim için, köy için çalışıyorum. Köy okulu, köy yaşantısı, şehir hayatından uzak bir yaşam demeyip öğrencilerimizin diğer merkezdeki çocuklardan farkları olmasın, hiçbir şeyden mahrum kalmasınlar diye bütün çabam. Pizza mı yememiş çocuklar pizza yapıyoruz hep beraber. Hamburgeri mi merak ediyorlar? Hemen alıyoruz. Mp3 mü yok hemen ödül olarak koyuyoruz. Ah… O sevinçleri! O gözbebeklerinin heyecandan, sevinçten büyümesi… Bize olan saygıları, sevgileri… Her şey bunun için işte; masum çocuklarımızın yüreklerinde yer edinebilmek için. Yıllar geçse de “Büşra Öğretmen vardı.” diyebilmelerini sağlamak…
“Sadece Bir Kişi Canlı Derslere Katılabiliyordu.”
Bildiğiniz üzere yaklaşık bir senedir okullar, Covid-19 virüsü sebebiyle sağlığımız için uzaktan eğitime geçti. Uzaktan eğitimde ise elbette öğrencilerin yeterli teknolojik imkânlara sahip olması gerekiyor. Ne yazık ki bizim okulumuz bir köy okulu olduğu için bu imkânımız yoktu. Devletimiz tablet yardımı yapıyordu; fakat çok fazla ihtiyaç sahibi öğrenci olduğu için hayırseverlerin, maddi durumu iyi olan kimselerin de yardımcı olması bekleniyordu. Uzaktan eğitim için gerekli olan tabletlerimiz yoktu; ancak bizler bir şekilde idare ediyorduk. Çocuklara kitap veriyorduk. Çalışma kağıtları hazırlıyorduk.
Yine bir gün 8. Sınıflara dersim vardı. 8. Sınıflarımızın bu sene sınav dönemi olmasına rağmen sadece bir kişi canlı derslere katılabiliyordu. O da Merve. Merve ile ben 5 sene önce tanışmıştım. Okula geldiğimde 4. Sınıfa gidiyordu. Merve 5. Sınıfta iken sınıf öğretmeni oldum Merve’nin.
Merve henüz bebekken babası evi terk ediyor. Ve kendine yeni bir hayat kuruyor. Annesi ile tek başına kalan Merve’ye dayısı sahip çıkıyor. Annesi bu olaydan sonra psikolojik sorunlar yaşıyor. Merve’nin harika bir dayısı ve yengesi var. Merve öyle bir dayıya sahip ki dayısının kızını kuzeni değil ablası, kardeşi olarak görüyor. Dayısı ise bir gün bile kendi kızından ayırmıyor Merve’yi. Kendi kızına nasıl şefkat gösteriyorsa Merve’ye de aynı ölçüde şefkatli davranıyor.
Merve’nin canlı derslere katılması bir hayli zordu. Zira evde yalnızca bir telefon vardı. Merve ve dayısının kızı sadece bu tek telefon aracılığıyla derslere katılabiliyorlardı. Hâl öyle olunca derslerin çakıştığı zamanlar da oldukça zorluk yaşanıyordu. Merve’nin 8. Sınıf olması ve bir dizi sınavlarının olması hasebiyle öncelik her ne kadar Merve’ye tanınsa da evde bu durum zamanla sıkıntı oluşturmaya başlamıştı. Bu durumdan haberdar olduktan sonra Merve’ye tablet almaya karar vermiştim.
“Tablet Yardımı Yapabilecek Kimselere Tek Tek Mesaj Yazdım.”
Kendi imkânlarımla Merve’ye tablet alabilir miydim acaba? Durumu eşimle yani okul müdürümüz Abubekir Kaya ile de paylaştım. Tablet konusunda destek verebilecek olan kimselere tek tek mesaj yazarak durumu anlattım. Bir anda aklıma farklı bir fikir geldi.2019 yılının ocak ayında okulumuza gelip çocuklarımıza kışlık kıyafet yardımı yapan WEFA derneği geldi aklıma. Ekipte yer alan ve sosyal medyadan da kendisini takip ettiğim ‘İnsan İnsana Emanettir’” isimli kullanıcıya yani Hatice Abla’ya da mesaj yazdım. Aslında çok da umutlu değildim; ama ne kaybederim ki diye düşündüm.
“Başka Ne Lazım Hocam?”
Kimden mesaj gelecek diye heyecanla bekliyordum. Nihayet bir öğretmenim cevap yazmıştı. Bir de ‘İnsan İnsana Emanettir’; Hatice Abla. Hatice Abla çok ilgili davrandı. Beni konuyla ilgili olarak bir kişiye yönlendirdi. WEFA Projeler Sorumlusu Mehmet Bakıcı’ya… Resimden, dış görünüşünden o kadar sert biri olarak gözüküyordu ki Mehmet Bey, açıkçası biraz çekindim kendisine yazarken; ama öğrencim için yazıyordum sonuçta. Fakat sonradan gördüm ki ön yargı iyi bir şey değilmiş. Çünkü görünenin aksine Mehmet Bey’in kalbi iyilikle dolu; yardımsever bir kahraman kendisi.
Ben bir öğrencim için yardım istedim. O ‘Başka ne lazım?’ dedi. Ben eksikleri saydım. O ‘Başka ne lazım?’ dedi. Böyle bir şey ilk defa yaşıyordum. Çünkü ben 1 tane tablet istemeye çekinirken ‘Başka ne gibi yardım yapalım?’ diyen birisi vardı karşımda. Tablet yardımı ile öğrencilerimizin ihtiyacı olan kitap setini de yazdık listeye fakat bu bile imkânsız geldi bize. Çünkü çok pahalıydı kitaplar. Kitap listesini Mehmet Bey’e ilettim; ama bu ihtiyaçların giderilmesine yardımcı olabilecekleri konusunda hâlâ pek umudum yoktu. Fakat Mehmet Bey yine aynı soruyu sordu: ‘Başka ne lazım?’
“2. Günün Sonunda Müjdeli Haber Geldi.”
Abubekir Kaya ile düşündük ve kitapların maliyeti yüksek olduğu için kitap yerine 30 öğrencimize tablet alınmasını Mehmet Bey’e teklif ettik. Mehmet Bey’den yine gelen cevap aynıydı: ‘Başka ne lazım hocam? Siz ihtiyaçları bize bildirin. Yapabilirsek yaparız. Yapamazsak söyleriz.’ dedi. Biz de 30 tabletin yeterli olacağını söyledik. Bir, iki gün içinde bizi bilgilendireceğini söyledi Mehmet Bey. Ama bizim hâlâ umudumuz yoktu. Dönüş yapılmaz diye düşündük. Genelde öyle olur çünkü. Birinden bir şey istersin ama o yapılmaz ve haber de verilmez. 2. günün sonunda bir mesaj, bir arama. Ne kadar sevindiğimi, mutlu olduğumu kelimelerle anlatamam. Keşke şu an gözlerimin içini, kalbimi, gülümsememi size anlatabilsem, gösterebilsem. Hani imkânsız bir şeyi başarırsınız ya da soğuktur biri size içtenlikle sıcacık bir bardak çay verir ya öyle bir his, öyle bir gülümseyiş…
Mehmet Bey bize o müjdeli haberi vermişti: WEFA okulumuza 50 tablet hediye edecekti. Aynı zamanda 5, 6, 7 ve 8. Sınıflarımıza da her dersten kitap desteği sağlayacaktı. Bu güzel haber karşısında o kadar mutlu olmuştuk ki evde sevinç çığlıkları attım. Gel gör ki yine de umutsuzdum. Bu yardımın gerçekleşeceğine pek inanmıyordum. Fakat süreç ilerledi ve tabletlerle kitapların okulumuza gönderilmek üzere kargoya verildiği haberini aldık. Heyecanlı bekleyiş başlamıştı bizim için.
“Canlı Derste Şimdi Tüm Öğrencilerim Çevrimiçi.”
Birkaç gün geçti ve kargo elimize ulaştı. Her bir paketi heyecanla açtık. Ertesi gün okula gidip ilkokul ve ortaokul öğrencilerimize tabletlerini verdik. Tabletlerini ve kitaplarını alan öğrencilerimizin yüzündeki gülümseme, gözlerindeki ışıltı görülmeye değerdi. Diğer okullarda ihtiyacı olan öğrencilerimize de unutmadık elbette. Ve onlara da tablet yardımı yaptık.
Tabletleri verdikten sonra tabii ki minik öğrencilerimin derse katılım oranları da arttı. Hepsinde aynı kitap seti olduğu için ders işlemek ve ödev yapmak artık çocuklar için daha zevkli hâle geldi. Aynı çalışmaları birlikte yapmış oluyoruz. Bölüm bölüm ders işliyor, hepsine aynı ödevi veriyoruz. Çocukların okul başarılarının da artacağını düşünüyoruz bu kaynak kitaplarımız sayesinde.
“Herkese Kalpten Teşekkür Ediyorum.”
Ne anlatırsam anlatayım düşüncelerimi, duygularımı tam manasıyla ifade edemem. Size sadece teşekkür edebiliyorum. Her şey için çok teşekkür ederiz WEFA. Tüm hayırseverlerden Allah razı olsun. Bizler aracıyız onlar hayır yapan kişiler. Onlara da kalpten teşekkür ediyoruz. Tabii bir teşekkür de beni WEFA’ya yönlendiren, ‘İnsan İnsana Emanettir!’ sloganıyla yardım çalışmaları gerçekleştiren WEFA Gönüllüsü Hatice Ablama.
Erzurum iline gelirseniz sizleri ağırlamak bizim için onur olacaktır. Katkınız, emeğiniz ödenmez. İyilikle kalın. Hoş kalın, hoşça kalın.”
Tablet Yardımı – Vefanı Göster! Uzaktan Eğitime Destek Ol!
Maddi imkânsızlıklar nedeniyle uzaktan eğitime katılamayan daha pek çok öğrenci var. Onlar da sizlerin desteğini bekliyorlar.
WEFA’nın hayata geçirdiği tablet yardımına destek vermek isteyen hayırseverler +49 221 880 64 80 numaralı telefonu arayarak Tele-Bağış yoluyla da bağışlarını gerçekleştirebilirler. Ayrıca WEFA’nın hesap numarasına havale de yapılabilmektedir. Açıklama kısmına “ProjeNo201019” yazılması gerekmektedir. Öte yandan aşağıdaki bağlantı üzerinden de bağışınızı hızlı ve güvenli bir şekilde gerçekleştirebilirsiniz.
