Moğolistan’daki yetimhanede Ramazan her zamankinden buruk geçiyor. Çin’de ortaya çıkan ve kısa sürede tüm dünyaya yayılan koronavirüs salgını Moğolistan’da da etkisini gösteriyor. Koronavirüs salgını nedeniyle ülkede alınan önlemler kapsamında mart ayından bu yana tüm eğitim kurumları tatil. WEFA Uluslararası İnsani Yardım Organizasyonu’nun Bayan Ölgii şehrindeki Cannur Kız Yetimhanesi de eğitime ara veren müesseselerden biri. Bu sebeple yetim çocuklar şimdi ailelerinin ya da akrabalarının yanında kalıyor.
Moğolistan’ın ilk Müslüman yetimhanesi olma özelliğini taşıyan Cannur Kız Yetimhanesinde bu yıl Ramazan ayı buruk geçiyor. Zira normal şartlarda 50 yetimin eğitim aldığı yetimhanede şu anda yalnızca hocalar kalıyor. Bu durum, talebelerinden ayrı kalan hocaları oldukça üzüyor. Çocuklardan ayrı geçen Ramazan ayını şöyle anlatıyor yetimanedeki hocalar:
“Çocuklarımızdan ayrı kaldığımız ilk Ramazanımız.”
“Çocuklarımızın sevinç ve coşku dolu seslerinin yükseldiği yetimhanemiz bu süreçte sessizliğe gömüldü.” diyen Yetimhane Sorumlusu Güljanar Hoca şu sözlerle ifade ediyor duygularını: “Koronavirüs salgını nedeniyle alınan önlemler kapsamında eğitime ara verildiği için yetimhanemizde kalan çocuklarımızı istemeyerek de olsa ailelerinin, akrabalarının yanına göndermek durumunda kaldık. Bu sebeple içimiz biraz buruk. Nitekim kendi çocuğunu çaresizlikten dolayı bir aileye vermek zorunda olan bir anne o durumda ne hissediyorsa bizler de benzer bir acı hissettik yüreğimizde. Kalbimiz acıdı. Şöyle düşünün: Bu Ramazan’da yetimhanemizin koridorları o kadar sessiz ki, kulaklarımız çocuklarımızın sesini arıyor. Ufak bir ses yankılansa da biz arkamıza dönüp baksak.
Öyle hasret kaldık yavrularımıza. Oysa ki iftarlar olacaktı; çocukların yemek vakti gelince koşarak geldikleri… Çocuklarımızın uykulu gözlerle oturdukları sahur sofralarımız olacaktı. Yetimhanemize gelen misafirlere çocuklarımızın hayat dolu bakışları olacaktı. Ve Kur’an sesleri yükselecekti sabah namazlarında. Ancak böyle olmadı; ayrı düştük yavrularımızla.”
Bu yıl çocuklarımızdan ayrı kaldığımız ilk Ramazanımız ve ne yazık ki bu Ramazan Bayramı’nda yetimhanemiz oldukça sessiz olacak. Bu nedenle fırsat buldukça evlerine gidip çocuklarımızı ziyaret ediyor, onlarla hasret gideriyoruz. Ancak yetimhanedeki zamanlarımız gibi olmuyor. Ümit ediyoruz ki bu salgın bir an önce biter. Bitmesi için dua ediyoruz. Çocuklarımızla yeniden bir araya gelmek en büyük dileğimiz.”
“Yetimhanede Ramazan ayına hep beraber hazırlanırdık.”
“Bu sene iftar vakti gelmek bilmiyor.” diyen Amina Hoca ise “Her sene Ramazan’da çocuklarımızla birlikte iftar hazırlığı yapar, saatin nasıl geçtiğini anlamazdık. Öyle güzel anlardı ki, Bilhassa iftar vaktinden önce çocuklarımızla bir araya gelir, onlarla eğitici aktiviteler gerçekleştirirdik. Ancak maalesef bu Ramazan bizler için buruk geçiyor.” diyor.
Nazgül Hoca da çocuklardan ayrı kalmanın hüznünü derin bir biçimde hissedenlerden. Nazgül Hoca şu sözlerle aktarıyor duygularını: “2020 yılı diğer yıllara göre çok farklı geçiyor. Keşke böyle bir ayrılık yaşamasaydık. Umarım kısa sürede yanımıza döner yavrularımız. Zira Çocuklarımızdan ayrı kalmak bizi son derece üzdü. En kısa zamanda çocuklarımıza kavuşmayı ümit ediyoruz.”
“Keşke bu Ramazan’da da yetimhanede olsaydık.”
“Keşke bu Ramazan’da da yetimhanede olsaydık.” diyen 9. sınıf öğrencisi Jansaya da geçen yıllardaki Ramazan ayını özlemle hatırladığını söylüyor. Jansaya, Ramazan ayıyla ilgili duygularını, hüznünü şöyle anlatıyor. “Üç yıldır Ramazan ayını yetimhanede hocalarımla ve arkadaşlarımla beraber geçiriyordum. Her sene Ramazan’a hazırlık yapar, heyecanla odalarımızı süslerdik. İftar ve sahur sofralarımızdan herkes neşeyle kalkıyordu. Aşçılarımız Ramazan’a özel yemekler hazırlıyordu. O günlerimizi çok özledim. Kendi evimde de Ramazan ayı güzel geçiyor; ama yetimhanedeki kadar değil. Esasen yetimhane bizim ikinci evimiz. Hocalarım, arkadaşlarım ailem gibi oldu. Bu salgının bir an önce bitmesi için dua ediyoruz. Allah, gelecek sene Ramazan ayını yetimhanede hocalarımızla ve arkadaşlarımla birlikte geçirmeyi nasip etsin.”
